La fame come arma politica contro Cuba (Versione italiana: cliccare CC sul video, selezionare la lingua e riprodurre. Potete leggere il testo in italiano più in basso).
La faim comme arme politique contre Cuba (Version française: Appuyez sur CC sur l'écran vidéo, sélectionnez la langue et de reproduire. Texte français peut être lu ci-dessous).
Η πείνα ως πολιτικό όπλο κατά της Κούβας (Ελληνική έκδοση: κάντε κλικ στο CC στο βίντεο, επιλέξτε γλώσσα και αναπαράγετε. Μπορείτε να διαβάσετε το ελληνικό κείμενο παρακάτω)
Ver este mismo video en YouTube
El hambre como arma política contra Cuba
Cubainformación TV – Basado en un texto de William LeoGrande – La Jornada.- Poco antes de las protestas de julio de 2021, el investigador estadounidense William LeoGrande mencionó, en un artículo, la “amenaza de una crisis humanitaria” en Cuba.
“Cuba -dijo- importa el 70 % del alimento. Sus ingresos se han desplomado debido al corte de remesas dictado por Trump y al cierre de la industria turística”.
LeoGrande recordó que “el hambre ha sido un arma del arsenal de Washington, desde la presidencia de Eisenhower”, que ya predijo: “Si (los cubanos) tienen hambre, echarán a Castro”.
Desde 1975, Cuba pudo comprar bienes a subsidiarias de empresas estadounidenses en terceros países, siendo el 90 % alimentos y medicinas. Pero en 1992, cuando la economía cubana tocó suelo con la caída de la URSS, George Bush padre aprobó la Ley Torrichelli, prohibiendo dichas compras.
La CIA informó entonces: “La escasez de alimentos y los problemas de distribución han causado desnutrición y enfermedad en Cuba”.
Usar los alimentos como instrumento de coerción es una violación del derecho humanitario internacional. En 2018, el Consejo de Seguridad de la ONU aprobó la Resolución 2417, que condena la privación de alimentos en situaciones de conflicto.
Joe Biden ha comenzado a levantar, tímidamente, algunas de las sanciones de Trump contra remesas, visas y viajes, que han tenido un efecto directo en la mesa de las familias cubanas.
La estrategia del hambre ha fracasado. Pero ha provocado, de nuevo, incontables sufrimientos. Sin que leamos una línea… en los grandes medios internacionales.
La fame come arma politica contro Cuba
Traduzione: Francesco Monterisi
Poco prima delle proteste del luglio 2021, il ricercatore USA William LeoGrande ha menzionato, in un articolo, la “minaccia di una crisi umanitaria” a Cuba.
“Cuba -ha detto- importa il 70% degli alimenti. Le sue entrate sono crollate a causa del taglio delle rimesse dettato da Trump e alla chiusura dell'industria turistica”.
LeoGrande ha ricordato che "la fame è stata un'arma nell'arsenale di Washington, sin dalla presidenza Eisenhower", che già predisse: "Se (i cubani) hanno fame, cacceranno Castro".
Dal 1975, Cuba ha potuto acquistare merci da filiali di società USA in paesi terzi, il 90% dei quali alimenti e medicine. Ma nel 1992, quando l'economia cubana toccò il fondo con la caduta dell'URSS, George Bush padre approvò la Legge Torrichelli, vietando tali acquisti.
La CIA allora informò: "La carenza di cibo e i problemi di distribuzione hanno causato denutrizione e malattie a Cuba".
Usare gli alimenti come strumento di coercizione è una violazione del diritto umanitario internazionale. Nel 2018 il Consiglio di Sicurezza dell’ONU ha approvato la Risoluzione 2417, che condanna la privazione di alimenti in situazioni di conflitto.
Joe Biden ha iniziato, timidamente, a revocare alcune delle sanzioni di Trump contro rimesse, visti e viaggi, che hanno avuto un effetto diretto sulla tavola delle famiglie cubane.
La strategia della fame è fallita. Ma ha causato, ancora una volta, innumerevoli sofferenze. Senza che leggiamo una riga... sui grandi media internazionali.
La faim comme arme politique contre Cuba
Traduction : Rose-Marie Lou
Peu de temps avant les manifestations de juillet 2021, le chercheur américain William Leogrande avait mentionné, dans un article, la "menace d’une crise humanitaire" à Cuba.
"Cuba, disait-il, importe 70 % de la nourriture. Ses revenus se sont effondrés en raison de la rupture des envois de fonds imposée par Trump et de la fermeture de l’industrie touristique".
Leograndeavaitrappelé que "la faim est une arme de l’arsenal de Washington, depuis la présidence d’Eisenhower", qui avait déjà prédit : "S’ils (les Cubains) ont faim, ils chasseront Castro".
Depuis 1975, Cuba a pu acheter des biens à des filiales d’entreprises étatsuniennes dans des pays tiers, soit 90 % de la nourriture et des médicaments. Mais en 1992, lorsque l’économie cubaine a touché terre avec la chute de l’URSS, George Bush père a adopté la loi Torricelli, interdisant ce typed’achats.
La CIA a alors rapporté : "La pénurie alimentaire et les problèmes de distribution ont causé la malnutrition et la maladie à Cuba".
L’utilisation de la nourriture comme instrument de coercition est une violation du droithumanitaire international. En 2018, le Conseil de sécurité de l’ONU a adopté la résolution 2417, qui condamne la privation de nourriture dans les situations de conflit.
Joe Biden a commencé à lever, timidement, certaines des sanctions de Trump contre les envois de fonds, les visas et les voyages, qui ont eu un effet direct sur la table des familles cubaines.
La stratégie de la faim a échoué. Mais elle a encore provoqué d’innombrables souffrances. Sans que nous en lisions une ligne... dans les grands médias internationaux.
Η πείνα ως πολιτικό όπλο κατά της Κούβας
CubainformaciónTV – Basado en un texto de William LeoGrande – La Jornada/ Ελληνικά και υπότιτλοι: LaRedSolid@riaGriega Λίγο πριν από τις διαδηλώσεις του Ιουλίου 2021, ο Βορειοαμερικανός ερευνητής WilliamLeoGrande ανέφερε, σε άρθρο του, την "απειλή μιας ανθρωπιστικής κρίσης" στην Κούβα.
Η Κούβα εισάγει το 70% των τροφίμων της, ανέφερε. Το εισόδημά της έχει πέσει κατακόρυφα λόγω της περικοπής των εμβασμάτων που υπαγόρευσε ο Τραμπ και του κλεισίματος της τουριστικής βιομηχανίας".
Ο LeoGrande υπενθύμισε ότι "η πείνα ήταν στο οπλοστάσιο της Ουάσινγκτον από την εποχή της προεδρίας του Αϊζενχάουερ", ο οποίος προέβλεψε: "Αν (οι Κουβανοί) πεινάσουν, θα διώξουν τον Κάστρο".
Από το 1975, η Κούβα μπορούσε να αγοράζει αγαθά από θυγατρικές αμερικανικών εταιρειών σε τρίτες χώρες, το 90% των οποίων ήταν τρόφιμα και φάρμακα. Αλλά το 1992, όταν η κουβανική οικονομία έφτασε στο ναδίρ με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος πέρασε τον νόμο Τοριτσέλι, απαγορεύοντας τέτοιες αγορές.
Η CIA ανέφερε τότε: "Οι ελλείψεις τροφίμων και τα προβλήματα διανομής προκάλεσαν υποσιτισμό και ασθένειες στην Κούβα".
Η χρήση των τροφίμων ως μέσο καταναγκασμού αποτελεί παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Το 2018, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξέδωσε την απόφαση 2417, η οποία καταδικάζει τη στέρηση τροφίμων σε καταστάσεις συγκρούσεων.
Ο Τζο Μπάιντεν άρχισε δειλά δειλά να αίρει ορισμένες από τις κυρώσεις του Τραμπ κατά των εμβασμάτων, την έκδοση visas και των ταξιδιών, οι οποίες είχαν άμεσο αντίκτυπο στo τραπέζι της κουβανικής οικογένειας.
Η στρατηγική της πείνας απέτυχε. Αλλά προκάλεσε, για άλλη μια φορά, ανείπωτη δυστυχία. Χωρίς να διαβάσουμε ούτε μια λέξη ... στα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ.
Presentación: Lázaro Oramas. Edición de video: Ana Gil. Redacción: José Manzaneda.
Visita las redes sociales de Cubainformación:
https://www.facebook.com/cubainformacion
https://twitter.com/cubainformacion
https://www.instagram.com/cubainformacion/
https://www.youtube.com/user/CubainformacionTV/videos
https://www.tiktok.com/@cubainformacion.tv
Telegram: https://t.me/cubainformacion
Hazte socia-o de Cubainformación: https://cubainformacion.tv/campaigns/yotambiensoyci/donativo
