Cuba: colaboracionismo y posverdad (+Français/Português/Deutsch/Italiano/Ελληνικά)

Cuba : le collaborationnisme et la post-vérité (Pour voir les sous-titres en Français, appuyez sur Play et en bas à droite de l’écran, dans l'encadré des sous-titres, sélectionnez "FR". Vous pouvez également lire le texte en français, plus bas).

Cuba: colaboracionismo e pós-verdade (Versão em português: clicar CC sobre a tela do vídeo, selecionar idioma e reproduzir. O texto em português pode ser lido mais abaixo).

Kuba: Kollaborationismus und Post-Wahrheit (Um die Untertitel auf Deutsch sehen zu können, tippen Sie auf "Play" und unten auf der rechten Seite des Bildschirms im Feld "Untertitel" auf "DE". Auch den deutschen Text können Sie weiter unten lesen).

Cuba: collaborazionismo e post verità (Per vedere i sottotitoli in Italiano premi Play poi, in basso a destra dello schermo, nel quadrato dei sottotitoli, seleziona “IT”. È anche possibile leggere il testo qui sotto).

Κούβα:Δωσιλογισμός και μετα πραγματικότητα (Για να δείτε τους υπότιτλους σε ελληνικά. Πατήστε Play και κάτω δεξιά στην οθόνη του βίντεο, στο πλαίσιο υποτίτλων, επιλέξτε «GRE». Το κείμενο μπορεί επίσης να διαβαστεί παρακάτω).

Descargar vídeo en formato MP4 (Botón derecho "Guardar enlace como ....")

En dispositivo movil mantener pulsado el enlace anterior hasta que aparezca el menú con la opción de descargar.

Ver este mismo video en YouTube

Foto de portada: Osvaldo Torres Riso / Wikimedia (CC).

Coordinación de subtitulaciones: Antonio García Moreno.

Cuba: colaboracionismo y posverdad

José Manzaneda, coordinador de Cubainformación.- El colaboracionismo es una forma de traición basada en la cooperación con las fuerzas enemigas durante una guerra o una ocupación (1).

Cuba sufre formas específicas de ambas agresiones (guerra y ocupación), por parte de la mayor potencia militar y financiera del mundo: EEUU. La guerra es de tipo no convencional y principalmente económica, mediante un bloqueo que tapona los ingresos, créditos e inversiones del país, con una amenaza de intervención militar siempre presente (2). En cuanto a la ocupación, esta se da en una parte del territorio cubano: la bahía de Guantánamo (3).

Por ello, a aquellos cubanos o cubanas que apoyan públicamente esta política de EEUU contra su país y, además, reciben recursos económicos del enemigo, se les puede denominar, sin la menor duda, colaboracionistas. Autores de un grave delito en Cuba, en EEUU y en cualquier otro país del mundo (4).

Sin embargo, la prensa corporativa prefiere referirse a estas personas como “disidentes”, “opositores” o “perseguidos políticos” (5).

Colaboracionismo

Es el caso de José Daniel Ferrer quien, tras su reciente salida de la cárcel en Cuba, ha sido ensalzado, en decenas de medios, como un “líder opositor” encarcelado “por motivos políticos” (6). ¿De verdad? Aportemos algunos elementos informativos que no han pasado el filtro de la censura.

Ferrer colabora con la política de agresión de EEUU a su país. Hace unos días, intervenía, vía on line, en una concentración en Washington, convocada (oigan bien) “para demandar al nuevo Gobierno de EEUU `acciones concretas´ contra el régimen de la Isla”, entre ellas la asfixia económica total y la declaración de “Cuba como `un peligro para la seguridad nacional de EEUU´”, lo que podría ser la antesala de una intervención militar. Reclamo, por cierto, que fue repetidamente coreado durante todo el acto (7).

En una entrevista reciente, Ferrer daba su apoyo total a la política de guerra económica contra Cuba de Donald Trump y Marco Rubio. Les pedía mostrarse “firmes ante el régimen” (8) y apoyaba la inclusión de Cuba en “la lista de países promotores del terrorismo”, cuya salida solo le haría “un gran favor a sus finanzas” (9). Recordemos: la inclusión en esta lista y las 243 sanciones aplicadas por Trump hace cinco años han pulverizado la economía cubana y provocado el empobrecimiento de millones de personas en la Isla.

De hecho, una de las primeras personas que habló con Ferrer tras su excarcelación fue el senador republicano de Florida Rick Scott (10) quien, días después, pedía a Trump endurecer las sanciones económicas y “cerrar el flujo de dinero” a Cuba (11).

Mercenarismo

La actividad de José Daniel Ferrer y de su grupo UNPACU está financiada, desde hace años, por el Gobierno de EEUU. La principal vía es la Fundación Nacional Cubano-Americana de Miami, que recibe cuantiosos fondos gubernamentales de la partida de más de 30 millones de dólares anuales para la “democracia en Cuba” (12). Por tanto, Ferrer no solo es un colaboracionista. Además, es un mercenario.

Fuentes expertas

Curiosamente, organizaciones que también son sostenidas, de manera probada, por dichos fondos de la Casa Blanca, como el Observatorio Cubano de Derechos Humanos (13), y otras que, según numerosos analistas, lo hacen de forma oculta y triangulada, como Prisoners Defenders (14), son las “fuentes expertas” que utilizan los grandes medios para acercarnos al caso Ferrer (15).

Secuestros y mentiras

Pero recordemos: José Daniel Ferrer fue condenado, en 2020, no por mercenarismo, sino por el secuestro, tortura y agresión física a uno de sus excolaboradores, que lo denunció a las autoridades (16). Este “tenaz defensor de la lucha no violenta” (17) (así lo describe una de tantas notas) tiene un amplio historial de violencia machista, contra tres de sus exparejas (18). En 2016, Ferrer reivindicaba, orgulloso, una de tantas agresiones contra la disidencia en su propia organización: “Enfrenté al difamador y calumniador Roberto Ayala, y como no me gusta -ni quiero- ser político a lo tradicional, lo saqué de aquí a puñetazos. Me tomé el problema para mí y lo saqué de aquí a puñetazos” (19).

Curiosamente, nada de esto aparece en la prensa corporativa, que sí otorga credibilidad a sus acusaciones sobre supuestas torturas en prisión (20). Que, en 2019, un video mostrara a Ferrer autolesionándose en prisión, dándose cabezazos contra una mesa (21), tampoco ha puesto en duda, en las redacciones, la honestidad de este personaje.

¿Se imaginan que los colaboracionistas, condenados en Francia en 1945, fueran hoy presentados en la prensa como perseguidos políticos (22)? En la era de la posverdad, no nos extrañemos ya de nada.

Traduction : Rose-Marie LOU

Coordination des sous-titres : Antonio Garcia Moreno.

Cuba : le collaborationnisme et la post-vérité

José Manzaneda, coordinateur de Cubainformación.

- Le collaborationnisme est une forme de trahison basée sur la coopération avec les forces ennemies pendant une guerre ou une occupation (1).

Cuba subit des formes spécifiques des deux types d’agression (guerre et occupation), de la part de la plus grande puissance militaire et financière du monde : les USA. La guerre est d’un type non conventionnel et principalement économique, par le biais d’un blocus qui entrave les revenus, les crédits et les investissements du pays, avec une menace d’intervention militaire permanente (2). Quant à l’occupation, elle s’exerce sur une partie du territoire cubain : la baie de Guantanamo (3).

Par conséquent, les Cubains et les Cubaines qui soutiennent publiquement cette politique des USA contre leur pays et qui perçoivent en outre des rétributions économiques de la part l’ennemi peuvent être appelés sans le moindre doute des collaborationnistes. Auteurs d’un délit grave à Cuba, aux États-Unis et dans tout autre pays du monde (4).

Cependant, la presse corporative préfère parler de ces personnes comme de "dissidents", "opposants" ou "persécutés politiques" (5).

Collaboration

C’est le cas de José Daniel Ferrer qui, après sa récente sortie de prison à Cuba, a été salué par des dizaines de médias comme un "leader d’opposition" emprisonné "pour des raisons politiques" (6). Vraiment ? Apportons quelques éléments d’information qui n’ont pas passé le filtre de la censure.

Ferrer collabore avec la politique d’agression des USA contre son pays. Il y a quelques jours, il est intervenu, en direct, dans une manifestation à Washington, convoquée (écoutez bien) "pour exiger du nouveau gouvernement des USA des actions concrètes contre le régime de l’île » dont l’asphyxie économique totale et la désignation de "Cuba comme « un danger pour la sécurité nationale des USA", ce qui pourrait être le préalable à une intervention militaire. Réclamation qui d’ailleurs, a été exigée de façon répétée tout au long du rassemblement (7).

Dans une interview récente, Ferrer a apporté son soutien total à la politique de guerre économique contre Cuba de Donald Trump et de Marco Rubio. Il leur a demandé de se montrer "fermes face au régime" (8) et soutenu l’inclusion de Cuba dans "la liste des pays promoteurs du terrorisme", dont le retrait ne ferait qu’apporter "une grande faveur à ses finances" (9). Rappelons que l’inclusion dans cette liste et les 243 sanctions appliquées par Trump il y a cinq ans ont pulvérisé l’économie cubaine et provoqué l’appauvrissement de millions de personnes sur l’île.

En fait, l’une des premières personnes à parler avec Ferrer après sa libération a été le sénateur républicain de Floride Rick Scott (10) qui, quelques jours plus tard, a demandé à Trump de durcir les sanctions économiques et de "fermer le flux d’argent" vers Cuba (11).

Mercenariat

L’activité de José Daniel Ferrer et de son groupe UNPACU est financée depuis des années par le gouvernement des USA. La principale voie est la Fondation nationale cubano-américaine de Miami, qui reçoit des fonds gouvernementaux considérables à hauteur de 30 millions de dollars par an pour "la démocratie à Cuba" (12). Par conséquent, Ferrer n’est pas seulement un collaborateur. Il est aussi un mercenaire.

Sources expertes

Curieusement, les organisations qui sont également soutenues, preuves à l’appui, par les fonds en question de la Maison Blanche, comme l’Observatoire cubain des droits humains (13), et d’autres qui, selon de nombreux analystes, le font de façon cachée et triangulée, comme Prisoners Defenders (14), sont les "sources expertes" qui utilisent les grands médias pour nous rapprocher de l’affaire Ferrer (15).

Enlèvements et mensonges

Mais rappelons-le : José Daniel Ferrer a été condamné, en 2020, non pas pour mercenariat, mais pour l’enlèvement, la torture et l’agression physique d’un de ses anciens collaborateurs, qui l’a dénoncé aux autorités (16). Ce "tenace défenseur de la lutte non violente" (17) (comme le décrit un article parmi d’autres) a un long passé de violence machiste, contre trois de ses ex-partenaires (18). En 2016, Ferrer a revendiqué fièrement une des nombreuses agressions contre la dissidence dans sa propre organisation : "J’ai affronté le diffamateur et calomniateur Roberto Ayala, et comme je n’aime pas -et ne veux pas- être un politique à la traditionnelle, je l’ai sorti d’ici à coups de poing. J’ai pris le problème personnellement et je l’ai sorti d’ici à coups de poing" (19).

Curieusement, rien de tout cela n’apparaît dans la presse internationale, qui donne pourtant de la crédibilité à ses allégations de tortures en prison (20). Qu’en 2019, une vidéo ait montré Ferrer s’automutiler en prison, en se frappant la tête contre une table (21), n’a pas non plus mis en doute, dans les rédactions, l’honnêteté de ce personnage.

Vous imaginez si les collabos, condamnés en France en 1945, étaient aujourd’hui présentés dans la presse comme des persécutés politiques (22) ? Dans l’ère de la post-vérité, nous ne nous étonnons plus de rien.

Tradução de Carmen Diniz

Cuba: colaboracionismo e pós-verdade

O colaboracionismo é uma forma de traição baseada na cooperação com as forças inimigas durante uma guerra ou ocupação (1).

Cuba sofre formas específicas de ambas as agressões (guerra e ocupação), por parte da maior potência militar e financeira do mundo: os EUA. A guerra é não-convencional e principalmente econômica, através de um bloqueio que bloqueia as receitas, os créditos e os investimentos do país, com uma ameaça sempre presente de intervenção militar (2). Quanto à ocupação, esta tem lugar numa parte do território cubano: a Baía de Guantánamo (3).

Por esta razão, os cubanos que apoiam publicamente esta política estadunidense contra o seu país e que, além disso, recebem recursos econômicos do inimigo, podem ser chamados, sem a menor dúvida, de colaboracionistas. São autores de um grave crime em Cuba, nos EUA e em qualquer outro país do mundo (4).

No entanto, a imprensa corporativa prefere referir-se a essas pessoas como “dissidentes”, “opositores” ou “perseguidos políticos” (5).

Colaboracionismo

É o caso de José Daniel Ferrer que, após a sua recente libertação da prisão em Cuba, tem sido exaltado em dezenas de órgãos de comunicação social como um “líder da oposição” preso “por razões políticas” (6). É sério? Vamos fornecer alguns elementos informativos que não passaram pelo filtro da censura.

Ferrer colabora com a política de agressão dos Estados Unidos contra o seu país. Há alguns dias, participou, online, numa manifestação em Washington, convocada (ouçam bem) “para exigir que o novo governo dos EUA tome ‘ ações concretas’ contra o regime da Ilha”, incluindo a asfixia econômica total e a declaração de “Cuba como ‘um perigo para a segurança nacional dos EUA’”, o que poderia ser o prelúdio de uma intervenção militar. Um pedido que, aliás, foi repetidamente entoado durante todo o evento (7).

Numa entrevista recente, Ferrer deu todo o seu apoio à política de guerra econômica contra Cuba de Donald Trump e Marco Rubio. Apelou a que fossem “firmes ante o regime” (8) e apoiou a inclusão de Cuba na “lista de países que promovem o terrorismo”, cuja remoção só faria “um grande favor às suas finanças” (9). Recordemos: a inclusão nesta lista e as 243 sanções aplicadas por Trump há cinco anos pulverizaram a economia cubana e provocaram o empobrecimento de milhões de pessoas na Ilha.

De fato, uma das primeiras pessoas a falar com Ferrer após a sua libertação da prisão foi o senador republicano da Flórida, Rick Scott (10) que, dias depois, pediu a Trump para endurecer as sanções econômicas e “fechar o fluxo de dinheiro” para Cuba (11).

Mercenarismo

A atividade de José Daniel Ferrer e do seu grupo UNPACU é financiada há anos pelo governo dos EUA. O principal canal é a Fundação Nacional Cubano-Americana de Miami, que recebe fundos governamentais substanciais de mais de 30 milhões de dólares anuais para a “democracia em Cuba” (12). Ferrer não é, portanto, apenas um colaboracionista. É também um mercenário.

Fontes especializadas

Curiosamente, organizações que também são comprovadamente apoiadas por estes fundos da Casa Branca, como o Observatório Cubano dos Direitos Humanos (13), e outras que, segundo numerosos analistas, o fazem de forma oculta e triangulada, como a Prisoners Defenders (14), são as “fontes especializadas” utilizadas pelos grandes meios de comunicação social para nos aproximarem do caso Ferrer (15).

Sequestros e mentiras

Mas recordemos: José Daniel Ferrer foi condenado, em 2020, não por mercenarismo, mas pelo sequestro, tortura e agressão física de um dos seus ex-colaboradores, que o denunciou às autoridades (16). Este “defensor tenaz da luta não violenta” (17) (é assim que uma das muitas notas o descreve) tem um longo histórico de violência masculina, contra três de suas ex-companheiras (18). Em 2016, Ferrer reivindicou com orgulho um dos muitos ataques contra a dissidência na sua própria organização: “Enfrentei o difamador e caluniador Roberto Ayala, e como não gosto - nem quero - ser um político tradicional, o expulsei com um murro . Tomei o problema para mim e o tirei daqui com um murro ” (19).

Curiosamente, nada disto aparece na imprensa corporativa, o que dá credibilidade às suas acusações de alegada tortura na prisão (20). O fato de, em 2019, um vídeo mostrar Ferrer se automutilando na prisão, batendo a cabeça contra uma mesa (21), também não colocou em dúvida a honestidade desse personagem nas redações.

Imagina-se que os colaboracionistas, condenados na França em 1945, seriam hoje apresentados na imprensa como perseguidos políticos (22)? Na era da pós-verdade, já não nos devemos surpreender com nada.

Übersetzung und Untertitel: Corinna Mommert

Kuba: Kollaborationismus und Post-Wahrheit

José Manzaneda, Koordinator von Cubainformación.- Kollaborationismus ist eine Form des Verrats, die auf der Zusammenarbeit mit feindlichen Kräften während eines Krieges oder einer Besatzung beruht (1).

Kuba leidet unter spezifischen Formen beider Aggressionen (Krieg und Besatzung), und zwar durch die größte Militär- und Finanzmacht der Welt: die USA. Der Krieg ist nicht konventionell und hauptsächlich wirtschaftlich, durch eine Blockade, die das Einkommen, die Kredite und die Investitionen des Landes verunmöglicht, mit der ständigen Drohung einer militärischen Intervention (2). Die Besatzung findet in einem Teil des kubanischen Territoriums statt: Guantánamo Bay (3).

Aus diesem Grund können diejenigen Kubaner, die diese US-Politik gegen ihr Land öffentlich unterstützen und darüber hinaus wirtschaftliche Ressourcen vom Feind erhalten, ohne den geringsten Zweifel als Kollaborateure bezeichnet werden. Sie begehen ein schweres Verbrechen in Kuba, in den USA und in jedem anderen Land der Welt (4). Die Konzernpresse zieht es jedoch vor, diese Personen als „Dissidenten“, „Gegner“ oder „politisch Verfolgte“ zu bezeichnen (5).

Kollaborationismus

Dies ist der Fall von José Daniel Ferrer, der nach seiner kürzlichen Entlassung aus dem kubanischen Gefängnis in Dutzenden von Medien als „Oppositionsführer“ gepriesen wird, der „aus politischen Gründen“ inhaftiert wurde (6). Wirklich? Lassen Sie uns einige informative Elemente anführen, die nicht durch den Filter der Zensur gegangen sind.
Ferrer kollaboriert mit der US-Aggressionspolitik gegen sein Land. Vor einigen Tagen nahm er online an einer Kundgebung in Washington teil, die dazu aufrief (hören Sie gut zu), „von der neuen US-Regierung ‚konkrete Maßnahmen‘ gegen das Regime der Insel zu fordern“, darunter die totale wirtschaftliche Erstickung und die Erklärung Kubas als „Gefahr für die nationale Sicherheit der USA“, was der Auftakt zu einer militärischen Intervention sein könnte. Eine Forderung, die im Übrigen während der gesamten Veranstaltung wiederholt skandiert wurde (7).

In einem kürzlichen Interview unterstützte Ferrer die Wirtschaftskriegspolitik von Donald Trump und Marco Rubio gegen Kuba voll und ganz. Er forderte sie auf, „hart mit dem Regime umzugehen“ (8) und befürwortete die Aufnahme Kubas in die „Liste der Länder, die den Terrorismus fördern“, deren Streichung nur „einen großen Vorteil für ihre Finanzen“ bedeuten würde (9). Wir erinnern uns: Die Aufnahme in diese Liste und die 243 Sanktionen, die Trump vor fünf Jahren verhängte, haben die kubanische Wirtschaft pulverisiert und die Verarmung von Millionen von Menschen auf der Insel verursacht.

Tatsächlich war einer der ersten, die nach Ferrers Entlassung aus dem Gefängnis mit ihm sprachen, der republikanische Senator Rick Scott aus Florida (10), der Trump Tage später aufforderte, die Wirtschaftssanktionen zu verschärfen und den Geldfluss nach Kuba zu stoppen (11).

Mercenarismus

Die Aktivitäten von José Daniel Ferrer und seiner Gruppe UNPACU werden seit Jahren von der US-Regierung finanziert. Der wichtigste Kanal ist die Cuban-American National Foundation in Miami, die erhebliche staatliche Mittel aus den mehr als 30 Millionen Dollar pro Jahr für die „Demokratie in Kuba“ erhält (12). Ferrer ist also nicht nur ein Kollaborateur. Er ist auch ein Söldner.

Fachkundige Quellen

Seltsamerweise sind Organisationen, die ebenfalls nachweislich von diesen Geldern des Weißen Hauses unterstützt werden, wie die Kubanische Beobachtungsstelle für Menschenrechte (13), und andere, die dies nach Ansicht zahlreicher Analysten auf versteckte Weise tun, wie Prisoners Defenders (14), die „Expertenquellen“, die von den Mainstream-Medien benutzt werden, um uns den Fall Ferrer näher zu bringen (15).

Entführungen und Lügen

Aber erinnern wir uns: José Daniel Ferrer wurde 2020 nicht wegen Söldnertums verurteilt, sondern wegen Entführung, Folter und körperlicher Gewalt gegen einen seiner ehemaligen Mitarbeiter, der ihn bei den Behörden angezeigt hatte (16). Dieser „hartnäckige Verfechter des gewaltlosen Kampfes“ (17) (so wird er in einer der vielen Nachrichten beschrieben) hat eine lange Vorgeschichte männlicher Gewalt gegen drei seiner Ex-Partner (18). Im Jahr 2016 erklärte Ferrer stolz einen der vielen Angriffe gegen Dissidenten in seiner eigenen Organisation: „Ich habe den Verleumder Roberto Ayala konfrontiert und da ich kein traditioneller Politiker sein mag - und auch nicht sein will -, habe ich ihn hier rausgeprügelt. Ich habe das Problem selbst in die Hand genommen und ihn rausgeschmissen“ (19).

Seltsamerweise erscheint nichts davon in der Konzernpresse, was seinen Anschuldigungen über angebliche Folterungen im Gefängnis Glaubwürdigkeit verleiht (20). Auch die Tatsache, dass 2019 ein Video auftaucht, das Ferrer zeigt, wie er sich im Gefängnis selbst verletzt und mit dem Kopf gegen einen Tisch stößt (21), lässt in den Redaktionen keine Zweifel an der Ehrlichkeit dieser Figur aufkommen.

Können Sie sich vorstellen, dass die Kollaborateure, die 1945 in Frankreich verurteilt wurden, heute in der Presse als politisch Verfolgte dargestellt werden(22)? Im Zeitalter der Postwahrheit darf man sich über nichts mehr wundern.

“Lecciones de manipulación” su Cubainformación TV

Coordinamento dei sottotitoli: Antonio García Moreno

Cuba: collaborazionismo e post verità

José Manzaneda, coordinatore di Cubainformación.- Il collaborazionismo è una forma di tradimento basata sulla cooperazione con le forze nemiche durante una guerra o un'occupazione (1).

Cuba subisce forme specifiche di entrambe le aggressioni (guerra e occupazione), da parte della più grande potenza militare e finanziaria del mondo: gli Stati Uniti. La guerra è non convenzionale e principalmente economica, attraverso un blocco che ferma le entrate, i crediti e gli investimenti del Paese, con una minaccia costante di intervento militare (2). Per quanto riguarda l'occupazione, questa è in atto in una parte del territorio cubano: la Baia di Guantánamo (3).

Pertanto, i cubani che appoggiano pubblicamente questa politica statunitense contro il loro Paese e, inoltre, ricevono risorse economiche dal nemico, possono essere definiti, senza il minimo dubbio, collaborazionisti. Di fatto autori di un grave crimine a Cuba, negli Stati Uniti e in qualsiasi altro Paese del mondo (4).

Tuttavia, la stampa corporativa preferisce riferirsi a queste persone come “dissidenti”, “oppositori” o “perseguitati politici” (5).

Collaborazionismo

È il caso di José Daniel Ferrer che, dopo la sua recente liberazione dal carcere cubano, è stato esaltato da decine di media come “leader dell'opposizione” imprigionato “per motivi politici” (6). Davvero? Vogliamo fornire alcuni elementi informativi che non sono passati attraverso il filtro della censura.

Ferrer collabora con la politica di aggressione degli Stati Uniti contro il suo Paese. Pochi giorni fa ha partecipato, online, ad una manifestazione a Washington, indetta (ascoltate bene) “per chiedere ‘azioni concrete’ da parte del nuovo governo statunitense contro il regime dell'isola”, tra cui la totale asfissia economica oltre a dichiarare “Cuba come ‘pericolo per la sicurezza nazionale degli Stati Uniti’”, che potrebbe preludere ad un intervento militare. Una richiesta, tra l'altro, che è stata ribadita in coro durante tutta la manifestazione (7).

In una recente intervista, Ferrer ha dato il suo pieno appoggio alla politica di guerra economica contro Cuba di Donald Trump e Marco Rubio. Li ha invitati ad essere “fermi con il regime” (8) e ha sostenuto l'inclusione di Cuba nella “lista dei Paesi che promuovono il terrorismo”, la cui rimozione farebbe solo “un grande favore alle sue finanze” (9). Ricordiamo che l'inclusione in questa lista e le 243 sanzioni applicate da Trump cinque anni fa hanno polverizzato l'economia cubana e causato l'impoverimento di milioni di persone sull'isola.

Infatti, una delle prime persone a parlare con Ferrer dopo il suo rilascio dal carcere è stato il senatore repubblicano della Florida Rick Scott (10) che, giorni dopo, ha invitato Trump a inasprire le sanzioni economiche e a “chiudere il flusso di denaro” verso Cuba (11).

Mercenarismo

L'attività di José Daniel Ferrer e del suo gruppo UNPACU è stata finanziata per anni dal governo statunitense. Il canale principale è la Fondazione nazionale cubano-americana di Miami, che riceve ingenti fondi governativi, oltre 30 milioni di dollari all'anno, per la “democrazia a Cuba” (12). Ferrer non è quindi solo un collaborazionista. È anche un mercenario.

Fonti esperte

È curioso come, organizzazioni che sono anche, in modo provato, sostenute da questi fondi della Casa Bianca, come l'Osservatorio cubano per i diritti umani (13), e altre che, secondo numerosi analisti, lo fanno in modo nascosto e triangolato, come Prisoners Defenders (14), siano le “fonti esperte” utilizzate dai media mainstream per avvicinarci al caso Ferrer (15).

Sequestri e bugie

Ma ricordiamo che José Daniel Ferrer è stato condannato, nel 2020, non per mercenarismo, ma per il sequestro, la tortura e l'aggressione fisica di un suo ex collaboratore, che lo aveva denunciato alle autorità (16). Questo “tenace difensore della lotta non violenta” (17) (così lo descrive una delle tante note) ha una lunga storia di violenza maschilista, contro tre delle sue ex compagne (18). Nel 2016, Ferrer ha rivendicato con orgoglio uno dei tanti attacchi contro la dissidenza nella sua stessa organizzazione: “Ho affrontato il diffamatore e calunniatore Roberto Ayala, e siccome non mi piace - né voglio - essere un politico tradizionale, l'ho preso a pugni. Ho assunto il problema personalmente e l'ho buttato fuori a pugni” (19).

Stranamente, nulla di tutto ciò appare nella stampa corporativa, che invece dà credibilità alle sue accuse di presunte torture in carcere (20). Nemmeno il fatto che, nel 2019, un video mostri Ferrer che si autolesiona in carcere sbattendo la testa contro un tavolo (21), ha messo in dubbio l'onestà di questo personaggio nelle redazioni.

Vi immaginate se i collaborazionisti, condannati in Francia nel 1945, fossero oggi presentati dalla stampa come perseguitati politici (22)? Nell'era della post-verità, non dobbiamo più stupirci di nulla.

Κούβα:Δωσιλογισμός και μετα πραγματικότητα

José Manzaneda, συντονιστής του Cubainformación, Μετάφραση στα ελληνικά: https://redgriega.blogspot.com/ - Ο δωσιλογισμός είναι μια μορφή προδοσίας που βασίζεται στη συνεργασία με τις εχθρικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια ενός πολέμου ή μιας κατοχής (1).

Η Κούβα υφίσταται συγκεκριμένες μορφές και των δύο επιθέσεων (πόλεμος και κατοχή), από τη μεγαλύτερη στρατιωτική και οικονομική δύναμη του κόσμου: τις ΗΠΑ. Ο πόλεμος είναι μη συμβατικός και κυρίως οικονομικός, μέσω ενός αποκλεισμού που μπλοκάρει το εισόδημα, τις πιστώσεις και τις επενδύσεις της χώρας, με μια πανταχού παρούσα απειλή στρατιωτικής επέμβασης (2). Όσον αφορά την κατοχή, λαμβάνει χώρα σε ένα μέρος του κουβανικού εδάφους: στον κόλπο του Γκουαντάναμο (3).

Γι αυτό, όσοι Κουβανοί ή Κουβανές υποστηρίζουν δημοσίως αυτή την πολιτική των ΗΠΑ κατά της χώρας τους και, επιπλέον, λαμβάνουν οικονομικούς πόρους από τον εχθρό, μπορούν να χαρακτηριστούν, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, δωσίλογοι. Είναι δράστες ενός σοβαρού εγκλήματος στην Κούβα, στις ΗΠΑ και σε κάθε άλλη χώρα του κόσμου (4).

Ωστόσο, τα μεγάλα ΜΜΕ προτιμούν να αποκαλούν αυτούς τους ανθρώπους «αντιφρονούντες», «αντιπολιτευόμενους» ή «πολιτικά διωκόμενους» (5).

Δωσιλογισμός

Στην περίπτωση του Χοσέ Ντανιέλ Φερέρ, ο οποίος, μετά την πρόσφατη αποφυλάκισή του από τη φυλακή της Κούβας, εξυμνήθηκε από δεκάδες μέσα ενημέρωσης ως «ηγέτης της αντιπολίτευσης» που φυλακίστηκε «για πολιτικούς λόγους» (6). Αλήθεια; Ας δώσουμε κάποιες πληροφορίες που δεν έχουν περάσει από το φίλτρο της λογοκρισίας.

Ο Φερέρ συνεργάζεται με την επιθετική πολιτική των ΗΠΑ κατά της χώρας του. Πριν από λίγες ημέρες, συμμετείχε, διαδικτυακά, σε μια συγκέντρωση στην Ουάσιγκτον, η οποία καλούσε (ακούστε προσεκτικά) «να απαιτήσει “συγκεκριμένες ενέργειες” από τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά του καθεστώτος του νησιού», συμπεριλαμβανομένης της πλήρους οικονομικής ασφυξίας και της ανακήρυξης της «Κούβας ως “κινδύνου για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ”», το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει το προοίμιο στρατιωτικής επέμβασης. Ένα σύνθημα, που φωνάζονταν επανειλημμένα καθ' όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης (7).

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Φερέρ έδωσε την πλήρη υποστήριξή του στην πολιτική οικονομικού πολέμου κατά της Κούβας του Ντόναλντ Τραμπ και του Μάρκο Ρούμπιο. Τους κάλεσε να είναι «σταθεροί απέναντι στο καθεστώς» (8) και υποστήριξε την ένταξη της Κούβας στη «λίστα των χωρών που προωθούν την τρομοκρατία», η αφαίρεση της οποίας θα έκανε «μεγάλη χάρη μόνο στα οικονομικά της» (9). Ας θυμηθούμε: η συμπερίληψη σε αυτόν τον κατάλογο και οι 243 κυρώσεις που εφάρμοσε ο Τραμπ πριν από πέντε χρόνια κονιορτοποίησαν την κουβανική οικονομία και προκάλεσαν την φτωχοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων στο νησί.

Μάλιστα, ένας από τους πρώτους ανθρώπους που μίλησε στον Φερέρ μετά την αποφυλάκισή του ήταν ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής της Φλόριντα Ρίκ Σκοτ (10), ο οποίος, λίγες ημέρες αργότερα, κάλεσε τον Τραμπ να αυστηροποιήσει τις οικονομικές κυρώσεις και να «διακόψει τη ροή του χρήματος» προς την Κούβα (11).

Μισθοφορισμός

Η δράση του Χοσέ Ντανιέλ Φερέρ και της ομάδας του UNPACU χρηματοδοτούνται εδώ και χρόνια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο κύριος δίαυλος είναι το Κουβανοαμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα στο Μαϊάμι, το οποίο λαμβάνει σημαντικά κυβερνητικά κονδύλια από τα περισσότερα από 30 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για τη «δημοκρατία στην Κούβα» (12). Επομένως, ο Φερέρ δεν είναι μόνο δωσίλογος. Είναι και μισθοφόρος.

Πηγές εμπειρογνωμόνων

Περιέργως, οργανώσεις που αποδεδειγμένα υποστηρίζονται επίσης από αυτά τα κονδύλια του Λευκού Οίκου, όπως το Κουβανικό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (13), και άλλες που, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, το κάνουν με κρυφό και τριγωνικό τρόπο, όπως οι Prisoners Defenders (14), είναι οι «πηγές εμπειρογνωμόνων» που χρησιμοποιούνται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης για να μας φέρουν πιο κοντά στην υπόθεση Φερέρ (15).

Απαγωγές και ψέματα

Αλλά ας θυμηθούμε: ο Χοσέ Ντανιέλ Φερέρ καταδικάστηκε, το 2020, όχι για μισθοφορισμό, αλλά για την απαγωγή, το βασανισμό και τη επίθεση κατά ενός πρώην συνεργάτη του, ο οποίος τον κατήγγειλε στις αρχές (16). Αυτός ο «επίμονος υπερασπιστής του μη βίαιου αγώνα» (17) (έτσι τον περιγράφει ένα από τα πολλά ρεπορτάζ) έχει μακρύ ιστορικό φαλοκρατικής βίας, εναντίον τριών πρώην συνεργατών του (18). Το 2016, ο Φερέρ υποστήριξε με υπερηφάνεια μια από τις πολλές επιθέσεις κατά της αντιπολίτευσης εντός της ίδιας της οργάνωσής του: «Αντιμετώπισα τον συκοφάντη Ρομπέρτο Αγιάλα, και καθώς δεν μου αρέσει -ούτε θέλω- να είμαι παραδοσιακός πολιτικός, τον γρονθοκόπησα. Πήρα την υπόθεση πάνω μου, τον πλάκωσα στις μπουνιές και τον έδιωξα» (19).

Περιέργως, τίποτα από αυτά δεν εμφανίζεται στα μεγάλα ΜΜΕ, τα οποία όμως δίνουν αξιοπιστία στις κατηγορίες του για υποτιθέμενα βασανιστήρια στη φυλακή (20).

Το γεγονός ότι, το 2019, ένα βίντεο έδειχνε τον Φερέρ να αυτοτραυματίζεται στη φυλακή χτυπώντας το κεφάλι του σε ένα τραπέζι (21), δεν έθεσε υπό αμφισβήτηση την ειλικρίνεια αυτού του τύπου.

Μπορείτε να φανταστείτε ότι οι δωσίλογοι, που καταδικάστηκαν στη Γαλλία το 1945, θα παρουσιάζονταν σήμερα στον Τύπο ως πολιτικά διωκόμενοι (22); Στην εποχή της μεταπραγματικότητας, δεν πρέπει πλέον να μας εκπλήσσει τίποτα.

Visita las redes sociales de Cubainformación:

Facebook: https://www.facebook.com/cubainformacion
X (Twitter): https://twitter.com/cubainformacion
@cubainformacion
Instagram: https://www.instagram.com/cubainformacion/
YouTube: https://www.youtube.com/user/CubainformacionTV/videos
TikTok: https://www.tiktok.com/@cubainformacion.tv
Canal de Telegram: https://t.me/cubainformacion
Canal de WhatsApp: https://whatsapp.com/channel/0029Va9YFa43bbV3qiotA40d
Canal de Ivoox: https://go.ivoox.com/sq/2458497
Hazte socia-o de Cubainformación: https://cubainformacion.tv/campaigns/yotambiensoyci/donativo

Especiales

Cuba: colaboracionismo y posverdad (+Français/Português/Deutsch/Italiano/Ελληνικά)

Cuba : le collaborationnisme et la post-vérité (Pour voir les sous-titres en Français, appuyez sur Play et en bas à droite de l’écran, dans l'encadré des sous-titres, sélectionnez "...

Viajar a Cuba es defender tu Libertad (+FrançaisDeutsch/Português/Ελληνικά)

Voyager à Cuba, c’est défendre votre liberté (Version française: Appuyez sur CC sur l'écran vidéo, sélectionnez la langue et de reproduire. Texte français peut être lu ci-dessous...

Chantaje a México para hundir a Cuba entre apagones (+Italiano/Português/Deutsch/Français)

Il ricatto al Messico per affondare Cuba in mezzo ai blackout (Versione italiana: cliccare CC sul video, selezionare la lingua e riprodurre. Potete leggere il testo in italiano più in basso). Chantagem ao México para afundar Cuba em mei...

Lo último

"Venezuela en el punto de mira”: 26 de febrero en Orereta-Errenteria (Gipuzkoa)

América Latina

10/02/2025

Cubainformación.- Glenna Cabello, cónsul general de la República Bolivariana de Venezuela en Bilbao, hablará sobre ”Venezuela en el punto de mira: claves para entender la situación actual”, el 26 de febr...

Ver / Leer más

Habrá segunda vuelta tras empate técnico en las elecciones de Ecuador: candidata Luisa González, de la Revolución Ciudadana, denuncia irregularidades

América Latina

10/02/2025

Videos: Canal Red y teleSUR.

Ver / Leer más

El otro lado de la historia: Conozca la verdad tras la manipulación del caso del niño Damir Ortiz

Contra Cuba

10/02/2025

Razones de Cuba

Ver / Leer más

Prevén sanciones penales por divulgación de información falsa sobre supuestos secuestros en escuelas cubanas

Contra Cuba

10/02/2025

Niños en la escuela especial Solidaridad con Panamá. Foto: Enrique González (Enro)/ Cubadebate....

Ver / Leer más

"Mientras en otros lugares hay desconfianza hacia las transnacionales farmacéuticas, aquí el pueblo confía en las vacunas cubanas"

Cuba

10/02/2025

Vocesenlucha.- Entrevista a la doctora cubana Verena Muzio, investigadora del Centro de Ingeniería Genética y Biotecnología (CIGB) de Cuba. Conversamos sobre los orígenes del centro; cómo afecta el bloqueo a la indu...

Ver / Leer más

USAID y el financiamiento a ONG mediáticas

Mundo

10/02/2025

La USAID ha sido denunciada por el propio presidente de Estados Unidos, Donald Trump, de utilizar miles de millones de dólares para financiar coberturas mediáticas favorables. Foto: EFE - Publicada en teleSUR....

Ver / Leer más

De Marco Rubio verdades que hay que saber

Lázaro Fariñas

10/02/2025

Por Lazaro Fariñas*/Foto Virgilio Ponce -Martianos.- digital@juventudrebelde.cu.- COMENTARIOS DESDE MIAMI MARQUITO.Nació en Miami 1971, hijo de padre y madre emigrantes que llegaron a los EEUU en 1956. Su abuelo tuvo...

Entrevista con abogadas del preso político mapuche Héctor Llaitul. (II): Victoria Bórquez

Vocesenlucha

10/02/2025

Entrevistamos a Josefa Ainardi y Victoria Bórquez, abogadas del Preso Político Mapuche Héctor Llaitul Carrillanca, referente histórico y vocero de la Coordinadora Arauco Malleco (CAM), condenado a 23 años de prisi&o...

Cuba: colaboracionismo y posverdad (+Français/Português/Deutsch/Italiano/Ελληνικά)

Cuba: colaboracionismo y posverdad

Cuba : le collaborationnisme et la post-vérité

Cuba: colaboracionismo e pós-verdade

Kuba: Kollaborationismus und Post-Wahrheit

Cuba: collaborazionismo e post verità

Κούβα:Δωσιλογισμός και μετα πραγματικότητα

Cuba: colaboracionismo y posverdad (+Français/Português/Deutsch/Italiano/Ελληνικά)

Viajar a Cuba es defender tu Libertad (+FrançaisDeutsch/Português/Ελληνικά)

Chantaje a México para hundir a Cuba entre apagones (+Italiano/Português/Deutsch/Français)

Lo último

"Venezuela en el punto de mira”: 26 de febrero en Orereta-Errenteria (Gipuzkoa)

Habrá segunda vuelta tras empate técnico en las elecciones de Ecuador: candidata Luisa González, de la Revolución Ciudadana, denuncia irregularidades

El otro lado de la historia: Conozca la verdad tras la manipulación del caso del niño Damir Ortiz

Prevén sanciones penales por divulgación de información falsa sobre supuestos secuestros en escuelas cubanas

"Mientras en otros lugares hay desconfianza hacia las transnacionales farmacéuticas, aquí el pueblo confía en las vacunas cubanas"

USAID y el financiamiento a ONG mediáticas

Lo + leído últimos 5 días

La Columna

De Marco Rubio verdades que hay que saber

Entrevista con abogadas del preso político mapuche Héctor Llaitul. (II): Victoria Bórquez

La Revista